συγκληρώ

-όω, δωρ. τ. συγκλαρόω Α [σύγκληρος]

1. συνενώνω ή περιλαμβάνω σε έναν κλήρο («τούτων δὲ αὖ δίχα τεμεῑν ἕκαστον καὶ ξυγκληρῶσαι δύο τμήματα», Πλάτ.)

2. εκλέγω με κλήρο για συγκρότηση μιας αρχής

3. αστρολ. μοιράζομαι την ίδια τύχη με άλλον

4. κάνω κάποιον να συμμετέχει με κλήρο («τοὺς μὲν φθέγγεσθαι, τοὺς δὲ συγκεκληρῶσθαι σιωπῇ», Αιλ.)

5. μέσ. συγκληροῡμαι, -όομαι

μετέχω σε κλήρωση.